انواع تجهیزات آتش نشانی و اطفا حریق در ساختمان و صنعتی​

نجات جان : دلیل نصب سیستم هشدار در ساختمان شما نجات هزاران نفر است. با آتش سوزی ، دود سیستم هشدار را تحریک می کند و زنگ هایی را برای هشدار به ساکنان ساختمان می فرستد.

کاهش خسارات دارایی :  مسلماً هرچه زودتر دچار آتش سوزی شوید ، آسیب کمتری به ساختمان وارد می شود. با شروع آتش سوزی ، پاسخ می تواند بلافاصله با آتش نشانی تماس گرفته و تلفات احتمالی را به حداقل برساند.

کوتاه کردن زمان بازیابی :  کشف اولیه آتش سوزی خسارات ناشی از مالکیت را به حداقل می رساند ، که باعث کوتاه شدن زمان بهبودی می شود. بنابراین ، می توانید در مدت زمان بسیار کمتری کار خود را مجدداً آغاز کنید.

ردیاب پرتو :

Beam Detector  دستگاهی است که با شناسایی دود با استفاده از یک پرتو نور پیش بینی شده کار می کند. آشکارساز پرتو نوری تا زمانی که دود به دستگاه نصب شده روی سقف نرسد ، کار نمی کند. آشکارساز به یک سیستم هشدار متصل است. هنگامی که دستگاه احساس وقفه در پرتوهای نور را می کند ، زنگ هشدار خاموش می شود. ردیاب پرتو در مکانهایی با سقف بلند مانند سالن های سینما ، زمین بسکتبال و … نصب می شود.

دو نوع آشکارساز پرتو وجود دارد :

آشکارساز پرتو انتها به انتها از یک گیرنده و فرستنده تشکیل می شود که بین هر دو دستگاه 5 تا 100 متر فاصله دارد. این مفهوم زمانی کار می کند که گیرنده پرتوی نوری را به گیرنده بفرستد ، که قدرت این پرتو را تشخیص می دهد.

ردیاب Reflective / Single-End متشکل از یک گیرنده و فرستنده است که در یک واحد نصب شده و در انتهای دیگر اتاق با یک بازتابنده مخالف است. مفهوم زمانی است که بازتابنده پرتوهای را به فرستنده منعکس می کند.

اگر یک جسم جامد فقط برای چند ثانیه پرتو نور را قطع کند ، هیچ اتفاقی نمی افتد. اما ، اگر زمان از 6 تا 8 ثانیه بیشتر شود ، زنگ هشدار غلطی به صدا در می آید. یک آشکارساز پرتو بسته به درصد اشعه نور مسدود شده IR می تواند تفاوت بین یک ماده جامد یا دود را تشخیص دهد.

نقطه تماس دستی :

Manual Call Point  که با نام MCP نیز شناخته می شود ، یک جعبه مربع پلاستیکی است که در هر ساختمان وجود دارد. این یک دستگاه فعال سازی است که می تواند یک سیستم اعلام حریق را به صورت دستی تحریک کند و آژیرها را به عنوان هشدار وجود آتش ارسال می کند. باید به وضوح در ساختمان در سطح ارتفاع قابل دستیابی قابل مشاهده باشد. باید هر 30 متر یک نقطه تماس دستی وجود داشته باشد تا در مواقع اضطراری به راحتی به آن برسید. با فعال شدن آن ، آژیرها از بین می روند و به مردم فرصت می دهند تا زمان رسیدن آتش نشانان از ساختمان خارج شوند.

صفحه کنترل زنگ هشدار :

یک پانل کنترل هشدار دهنده آتش با تشخیص دود در هنگام تغییر در جریان برق کار می کند. پنل از مناطق مختلف ساختمان تشکیل شده است که دارای LED های چشمک زن است که وجود آتش را نشان می دهد. پانل کنترل دزدگیر به سنسورهای مختلفی متصل است که هرگونه تغییر در جریان الکتریکی را شناسایی کرده و باعث ایجاد هشدار آتش می شود. این عمل با روشن کردن ناحیه مورد حمله آتش انجام می شود. یک اشکال در صفحه کنترل زنگ خطر ؛ این منطقه را با استفاده از آیکون های روشن نشان می دهد ، اما نمی تواند مکان دقیق را تعیین کند.

زنگ هشدار :

زنگ هشدار بخش مهمی از هر سیستم حفاظت در برابر آتش برای هشدار به سرنشینان از حضور در آتش است و برای تخلیه ایمن وقت می گذارد. هشدار دهنده آتش معمولاً به آب پاش ها و سیستم های اعلام حریق متصل می شود تا در مواقع اضطراری به طور موثر کار کند. این عمل با فشار دادن یک کلید ساده که باعث ایجاد محرک های شنیدنی می شود ، از وجود خطر آتش سوزی خبر می دهد.

ردیاب گرما :

ردیاب گرما وسیله محافظتی در برابر آتش است که با احساس افزایش سریع دما به سرعت کار می کند. در مواقع اضطراری ، ردیاب گرما با ارسال سیگنالی به صفحه کنترل ، اجازه تخلیه ایمن تا زمان اجرای عملیات آتش نشانی را می دهد. جریان هوای گرم ، محصولات احتراق و اثر تابش را تشخیص می دهد.

دو نوع آشکارساز گرما وجود دارد:

آشکارساز حرارتی دمای ثابت در هنگام احساس افزایش دما تا سطح بیش از حد از پیش تعیین شده عمل می کند. اگر کمی در دمای محیط افزایش یابد ، زنگ خطر را تحریک نمی کند. اصولاً در دمای بالا تا 135 درجه کار می کند.

آشکارساز نرخ افزایش در هنگام تشخیص میزان تغییر دما عمل می کند. اگر دما در کمتر از یک دقیقه به طور ناگهانی 15 درجه افزایش یابد ، آشکارسازها بلافاصله کار می کنند. اگر گرما از 70 درجه عبور کند ، آشکارساز سرعت افزایش کار می کند.